Pasje Ekstremalne - czemu bojery nie Olimpijskie?

Cytuję: "Drogi Maćku, masz rację w czytaniu jest przyszłość, ale ponieważ dyskusja nie jest tam zakazana, ośmielam się prezentować własną.
Gdybym był złośliwym cynikiem to napisałbym – wzruszyła mnie Twoja historia. Do łez."

Ej... miała rozbawić. Jeśli zaś chodzi o dyskusję, to - no cóż - toczy się odkąd pamiętam. Sponsorować czy nie sponsorować. Obklejać, nie obklejać.

Napatrzywszy się rozmaite obklejone i obsponsorowane sporty z żeglarstwem i windsurfingiem włącznie, stoję na stanowisku - nie obklejać!

Cytuję: "Ad 1. Sponsoring - Cichy, rodzinny funkcjonuje od dawna, rujnując budżety z powodu zwariowanego hobby mężów i tatusiów…"

Czy to źle? To jest sport podtatusiałych i podemerytowanych panów, cieszę się, że także pań. Jedno z sympatyczniejszych określeń jakie przypisałbym bojerom, to Kabaret Starszych Panów (z tym akurat łączą się w pełni pozytywne odniesienia). I to jest najpiękniejsze, że gdzieś nas jeszcze chcą.

Rujnowanie budżetów. No cóż. Ja to się cieszę, że są ludzie, którzy mobilizują się i ciężko zarobione zasoby wydają na hobby czy pasję, a nie na n-tą, n-calową plazmę czy inne dobra konsumpcyjne o wątpliwej wartości - przepraszam za grube słowo - humanizującej.

Cytuję: "Z powodu extremizmu ideologicznego zagraża nam niestety powolny uwiąd starczy… Sam jestem typowym wg P44 przykładem - trafna obserwacja! Żegluję od lat wielu, ale dopiero teraz,na stare lata spełniam swoje szczenięce marzenie - latanie na DN-ie ! Nawet jednak w najśmielszych myślach nie wyobrażałem sobie, że już w pierwszych regatach będę mógł startować z Jabłońskim, Burczyńskim i Zakrzewskimi z jednej lini …"

Drogi Jacku, co do owego uwiądu, to mam wątpliwości. Kiedy patrzę na wyniki Naszych (patrz załącznik) oraz pojawiające się nowe twarze na lodzie (bo są), to nie widzę początku końca, jakiejś apokalipsy czy też innych oznak więdnięcia.

Jacku, przestudiuj konstytucję IDNIYRA, a szczególnie te zapisy, które wyrażają idee ścigania się na bojerach klasy DN w ramach stowarzyszenia międzynarodowego.

Zapisy te - w skrócie - mówią, że każdy może sobie w garażu sklecić DNa i jeśli tylko spełni wymogi klasowe, to taki zawodnik może wziąć udział w zawodach rangi mistrzowskiej, czy innych pod patronatem IDNIYRA.

To właśnie dzięki tym ideom, leżącym u podstaw naszego sportu, na jednej linii startu obok siebie mogą stanąć MistrzNadMistrzami na "megawypasionymsupersprzęcie" oraz LeciwyChoćCiągleGroźnyzawodnik na RozklekotanymŚlizguPamiętającymMistrzostwaŚwiatawKrynicyMorskiej.

W naszym sporcie nie ma spektakularnych nagród. Jest za to uznanie i "uścisk dłoni". Po zawodach zaś pozostaje "ciśnienie" na następne zawody i następny sezon, i następny sezon... Na kolejnych zawodach znowu się spotykamy i startujemy, i bez znaczenia jest, że tydzień wcześniej wygrałeś lub wiozłeś latarnię. Teraz znowu stoisz na lodzie, czekasz na start i odmrażasz sobie cztery litery.

I o to w tym chodzi. Bojery trzeba promować, akcentując te wartości, a nie szafować na lewo i na prawo - że ekstremalny. Ten sport nie potrzebuje etykiety ekstremalnego, bo ekstremalnością "ocieka".

Przyznam, że też nie rozumiem o co takie larum z tą ekstremalnością? Nie bardzo wiem co takiego jest ekstremalnego w żeglowaniu po lodzie. Że trochę szybciej, że kraksa się może zdarzyć, że co...? Że czekamy w śniegu i słońcu bo nie wieje, że czasem mokro i brzydko, olaboga... i co tu jest ekstremalnego. A może chodzi o to, że zimno? Na nartach też jest zimno. Kiedy biegasz zimą, to też jest zimno. Mamy coraz doskonalsze ubrania, skarpety, buty, a nawet overbuty, że gdzieś to zimno niknie. Ekstremalność to jest fajne, nośne i okrągłe słówko, ale tak po prawdzie – czy na lodzie ktoś go używa do opisywania tego co się dzieje?